Lief Dagboek,
Veteranendag staat weer voor de deur, nog een kleine maand en kartelleider Mark Rutte staat weer te zwaaien naar de duizenden veteranen die aan hem voorbij wandelen middels een strak defilé in Den Haag. Gezien wat vele hebben gedaan voor Nederland, lijkt het mij een mooier gebaar dat Mark Rutte zelf het defilé een keer wandelt langs de Neerlandsche veteranen maar dat terzijde. Misschien moeten we maar blij zijn dat zo’n dag überhaupt nog georganiseerd wordt door de hedendaagse hipster maatschappij.
Ank
Ank Bijleveld zal natuurlijk ook niet ontbreken. Lachen en zwaaien naar het voormalig personeel wat langs loopt, is iets waar ze wel goed in is. Ze heeft best een aardig gezicht en zwaaien is zeker één van haar sterkste punten. Verder straalt ze vooral een onbedoelde knulligheid uit. Nu wil ik haar niet alleen de zwarte piet toespelen, al haar voorgangers waren niks beter. Van mevrouw Hennis en die 2 ouwe lijken daarvoor tot aan Henk Kamp. Professionals in de politiek maar eigenlijk zouden ze samen nog geen kinderboerderij kunnen runnen. Ank zal wederom haar dankbaarheid uitspreken welke ongetwijfeld gemeend is maar eigenlijk weet ze niet echt waar ze dankbaar voor is. Helaas komt door mensen als Rutte en Ankie de geloofwaardigheid van Veteranendag in het geding.
Veteranendag
Is meer dan een feestje. Het gaat niet om Mark Rutte, het maakt die mannen niet zoveel uit dat hij daar staat. Er staat gewoon de zoveelste paardenkop om langs te lopen, het gaat erom dat er samen gedefileerd wordt. Het gaat om de herinneringen die voor eenieder persoonlijk weer anders zijn maar altijd op elkaar aansluiten. Het terugdenken aan andere tijden, de mooie tijden maar ook de minder mooie tijden, zoals het Limburgse gelul van je naaste collega in een oorlogsgebied midden in de nacht. Dat accent achtervolgt je tot aan je dood. Je denkt samen terug aan vervlogen tijden, en beseft vaak pas later dat de gevormde band met je toen, toevallige en opgedrongen collega’s tot een tatoeage in je ziel is verworden. Dat is waar het om draait, niet het zwaaien van Rutte en zijn gelegenheidsmoeder Ank maar het wederom zij aan zij lopen met de klootzakken van weleer.
X Rick
