Lief Dagboek,
Je zal jezelf maar vastlijmen op een tafel tijdens een live opname om vervolgens als een klein jong te gaan zitten zeveren en beginnen met een zin waarin al 2 keer “ik” wordt geroepen.
Als een kleuter die zijn zin niet krijgt, blaartrekkende verhalen afsteken over het klimaat onderwijl je een mooie grote ronde tafel aan het slopen bent met je gore vastgelijmde klauwen.
Kankurrr
Gelukkig wist de organisatie meneer vrij snel met tafelblad en al te verwijderen, onder luid protest want meneer de vond dat zijn veiligheid in het geding kwam. Als tweevoudig Afghanistan veteraan ervaar in toch een andere perceptie van gevaar maar goed niet iedereen is even mannelijk natuurlijk.
Terwijl men het tafelblad met zweefteef erop richting de uitgang dragen komt iemand op het lumineuze idee om de tafel dan maar te kantelen want dan kunnen er 2 dingen gebeuren. Meneer sneeuwvlok zal of losscheuren van de tafel of zijn handen blijven aan de tafel hangen maar dan wel zonder hem er nog aan vast.
Uiteraard snapt onze verlijmer de toepassing van het zakje lijm niet helemaal en gleed plots te tafel af terwijl hij even met een Randstedelijk accent een scheldwoordje liet schieten, “Kankurrr” klonk het nog even in de studio en op nationale TV. Zeer beschaafd…
Lucille
Ik ben waarschijnlijk niet de enige die dit soort schandvlekken met die walgelijk acties en een veel te grote waffel onderhand spuugzat begin te worden. Geef Beau of een andere tafelheer, of waar die idioten mogelijk ook opduiken, een knuppel, dan kunnen we voortaan echt testen hoe vast die lijm zit. Voor de Walking Dead Fans onder ons, ik zit aan “Lucille” te denken, wat jullie?
“Lucille Is Thirsty!”
X Rick