Lief Dagboek,
Terwijl de halve wereld nog altijd lijdt onder Covid-19 en de andere helft massaal op de knieën is gegaan, blijken sommige dingen nooit te veranderen. Mannen in leger schijnen zich anno 2020 nog altijd te gedragen als mannen in het leger. Geschokt was ik allerminst toen er gisteren naar buiten kwam dat een roedel militairen het geslachtsdeel had bloot gelegd aan collega’s. Natuurlijk is het niet oké als iemand daar aanstoot aan neemt maar toch denk ik met weemoed terug aan 15 jaar geleden. Toen mannen in het leger ook al zich gedroegen als mannen in het leger.
15 jaar geleden
Een jonge man was ik nog, eigenlijk nu nog steeds maar dat ter zijde. Ik sta in het altijd sippe Oerbke (Duitsland), uit het raam van ons slaapgebouw te kijken. De lucht is grauw en ben blij dat we binnen slapen die week. Ineens staat er een collega achter mij. “Hoi, Rick” klinkt het wel heel dicht achter mij. “Hey man” zeg ik. Terwijl ik weer naar buiten tuur vraag ik mij af waarom betrokkene zich zo dicht achter mij schaart. Ik kijk omlaag en zie dat hij zijn spoorbiels stiekem in mijn broekzak had gehangen. Ik was tot tranen geroerd van het lachen. Zo stond ik een keer een put te graven in de schemering, terwijl ik iets zag oplichten in het duister. Het was een collega die zich in volledige uitrusting maar zonder kleren door het bos verplaatste. Om de een of andere reden had betrokkene zijn geslachtsdeel ingesmeerd met de vloeistof van een breaklight.
Ook heb ik weleens een poedelnaakte collega zien zwaaien langs de weg, en meneer zwaaide natuurlijk niet alleen met de hand. Ik heb weleens met mijn hand vol in de stront van een collega gegrepen omdat het stuk ontlasting expres op een paaltjes was gelegd waarvan hij wist dat er vroeg of laat iemand zich aan ging vastgrijpen. Uiteindelijk heb ik mijzelf ook verlaagt tot dat soort praktijken en heb ook ik naakt rond gerend als een losgeslagen idioot. Dat brengt ons tot de conclusie.
De conclusie
Ik zeg niet dat iedereen dezelfde humor moet hebben maar ik heb ook aan deze herinneringen warme gevoelens en soms lopen de tranen mij weer over de wangen van het lachen. Ik moet wel bekennen dat ik en het gros van mijn oud – collegae meer piemels hebben gezien dat een pornoster. Eigenlijk zijn wij volgens de huidige maatschappelijke maatstaven allemaal wandelende zedendelinquenten. Ik ben zo blij dat ik de dienst heb verlaten. Hoe kun je nu nog dienen door niet maandelijks ergens een keer je lul te laten zien?
X Rick
