Kraamfeest

Lief Dagboek,

Vader worden is mooi, emotioneel en onmogelijk. Allemaal tegelijk en even erg. Ik kan inmiddels de grap “Je krijgt er zoveel voor terug” niet meer horen. Ik hoef er namelijk geen hol voor terug. Ik heb er een pax bij en daar ben ik dankbaar voor. Dat gezegd hebbende is het een bijzondere levensfase.

De dag dat je vader wordt doet denken aan de eerste dag in het leger. Als je al een voorstelling had van hoe het zou zijn, als je al dacht dat je een planning zou hebben voor die ene eerste dag; vergeet het maar, je voorbereiding kan het raam uit en we gaan het helemaal anders doen. Je bent gewoonweg de lul, je kunt niet meer terug, de kazernepoort is gesloten en we gaan ertegenaan. Alleen ruilen we je wapen, kisten en andere meuk in voor flesjes, kruiken en 361 doekjes.

Het moment dat je nieuwe buddy zijn ogen voor het eerst opent , je hand vasthoud en zichtbaar zichzelf afvraagt waarom hij uit de warme buik van zijn moeder is gehaald. Zie je aan zijn gezicht dat hij zich verraden voelt en dat is de schuld van mij, vader Judas. Hardop zeg ik, “Kut hé maat, welkom op aarde” waarbij de dokter een lach niet kan onderdrukken.

Naar huis

Op de dag dat je bonk geluk, of lees “wondertje “ kots kots, mee naar huis mag dan gaat het leven pas echt beginnen. Voor het eerst in je bestaan weet je maandenlang niet meer welke dag het eigenlijk is. Weekend? Ja, het is nog een end maar nooit meer weekend. Ook ben je extreem druk bezig met de juiste voeding alleen niet voor jezelf, jij eet als laatste. Gelukkig zijn er ook momenten van rust. Rust die je eigenlijk ook weer snel kan vergeten want op dat moment gaat de deurbel..

Kraamvisite

Terwijl je de stront van de laatste luier nog van je handen en de muur af staat te wassen en je baby weer eens voor het eerst slaapt na 72 uur janken. En je denkt even rustig te gaan zitten , liggen of gewoon sterven dan staat de kraamvisite voor de deur. Uiteraard was je A vergeten wie er ook alweer langskwam en B dat er überhaupt iemand langs zou komen. Niemand vertelt je dit maar de komende maanden is jouw huis een soort museum geworden waar mensen op afspraak zich komen vergapen aan je baby. Attent, lief en gezellig maar pijnlijk terugkerend.

Groundhog Day

Andere mensen, hetzelfde liedje, ieder bezoek verloopt hetzelfde. Mijn koffie apparaat weet inmiddels van voor niet meer dat ie van achter nog leeft maar moet het nog even volhouden. Evenals de verschrikkelijke beschuiten met muisjes. Als grootaandeelhouder van Bolletje mag ik toch hopen op een winstuitkering dit jaar. Het mooiste is eigenlijk nog wel dat als de visite er is, en je jong lekker slaap dat men de conclusie trekt, ah wat een heerlijk rustig kindje. Ik lach vriendelijk en van binnen denk ik “wacht maar tot je weg bent, dan gaat Circus Renz weer vrolijk door”

Eén woord; kraamfeest

Al het bezoek, attenties en leuke gesprekken waar ik heel erg dankbaar voor bent, ten spijt. Ik heb spijt.

Ik heb één dringend advies voor toekomstige ouders en ook voor mezelf mocht er een nummer twee zich aandienen. Geef een kraamfeest. Al heb je er geen zin in, al ben je arm, al zit je in de schuld door de toeslagenaffaire, ga er verdomme geld voor lenen. Geef een kraamfeest, laat je woning niet vervallen tot een lokaal VVV punt , respecteer jezelf en vooral je koffie machine. Ik sta tot 2027 muisjes uit mijn meubels te vissen, denk er niet over na; KRAAMFEEST!

X Rick