Lief Dagboek,
Door diverse omstandigheden was ik vorige week fysiek ietwat verminderd inzetbaar. Gewoon wat iedereen wel eens heeft, beetje moe, beetje rommelende ingewanden.
Normaal gezien niet iets wat het vermelden waard is, zeker omdat het vaak gepaard gaat met onsmakelijke gebeurtenissen vanuit het lichaam. Echter werd ik ditmaal dusdanig verraden door het eigen lichaam dat ik dit ongelukje, nee, deze brute hinderlaag graag even uit de taboesfeer haal voor jou.
De setting
Om je een beeld te geven wat er gebeurde alvorens de hel losbarstte, ik zat rustig aan mijn tuintafel, bakje koffie erbij. Het was aan het einde van de ochtend, mijn vrouw was net de deur uit naar de supermarkt, onze zoon was eindelijk begonnen aan zijn ochtendslaapje. Kortom er was geen vuiltje aan de lucht. Dit zou snel veranderen in een erg vuile lucht. Ik stapte op en liep naar binnen, sloot de achterdeur achter mij en op dat moment trad het aloude spreekwoord in aangepast versie aan; “Waar één achterdeur sluit, gaat een andere achterdeur open”.
Hinderlaag
Verschrikt voelde ik iets lopen wat toch wel iets langer duurde dan de jaarlijkse natte scheet. Angstig, pakte ik beide pijpen van mijn korte broek beet, in een tijdsbestek van 5 seconden was ik vervallen in een standbeeld compleet met oud-Duitse pofbroek…alleen was mijn broek van origine geen pofbroek…
Loslaten
Ik stond daar, mentaal ontkennend wat er gebeurd was. Mijn rationele brein had allang door wat er gebeuren moest, “Laat het los, letterlijk, je gaat dit niet winnen.” Emotioneel gezien was ik hier nog niet klaar voor. Ik bedacht mij, misschien red ik het wel naar buiten, maar ja en dan? OF misschien kan ik zo wel met mijn broek de trap op, maar ja hoe krijg ik de gangdeur open? Bijten op de deurklink leek mij ook wat ver gaan.
Dus helaas, het rationele won het van het emotionele en daar ging ik. De 15 minuten die volgde stonden in het teken van oefening “stinkende ninja”, als een sluiper in het bruin, alles opruimen en douchen zonder te vloeken om de kleine niet wakker te maken.
Mijn vrouw kwam thuis en zei; “He ben je boven wezen douchen, kon je niet wachten tot het mannetje wakker was”.
“Nou Nee…”
X Rick
