Heel het korps bakt

Lief Dagboek,

Met ontzag en verbazing heb ik de laatste 2 maanden kamp van Koningsbrugge gevolgd. Natuurlijk heb ik tijdens de militaire opleiding enige momenten van uitzichtloosheid en fysieke uitputting ervaren, echter valt dit in het niet bij wat Kamp van Koningsbrugge 15 mensen liet ervaren. Ik heb zelf nooit de KCT opleiding ervaren laat staan overwogen maar ik mag graag geloven dat het programma een aardig tipje van de sluier heeft doen oplichten voor de kijker. Ik heb dan ook diep respect voor de deelnemers en zeker ook de mensen die het traject hebben ontworpen en begeleidt.

Helaas is het programma ten einde maar gelukkig kan mijn honger naar sensatie weer gestild worden met Heel Holland bakt. Een ietwat minder fysiek en mentaal programma maar desalniettemin net zo afstraffend voor de deelnemers. Het kon dan ook niet anders dan dat mijn brein ging dwalen naar de schaduwwereld tussen Heel Holland Bakt en Kamp van Koningsbrugge. Het lijkt mij het overwegen waard om dit voor volgend jaar te combineren.

Heel het korps bakt

Een nieuw programma waarbij de deelnemers niet alleen fysiek en mentaal sterk dienen te zijn, men dient ook nog eens te kunnen koken als Joop Braakhekke. Een unieke combi die nog zeldzamer is dan het aantal Nederlandse Tour de France winnaars. Een programma van 72 uur koken in het veld. Uiteraard zonder tent maar met Ray en Dai. De deelnemers dienen binnen 72 uur voor 500 veteranen een driegangen diner op tafel te zetten. Ik hoor je denken, 72 uur wachten op je eten? Vandaar ook de doelgroep veteranen, als er iets is waar men goed in is dan is het wel geduldig wachten.

Ray en Dai doen het éénmalig voor. Terwijl de deelnemers koortsachtig notities maken van de gedane zaken gaat Ray aan de slag. Met een hand graaft hij een veldoven in de grond terwijl hij in de andere hand een stier beet heeft. Ray kijkt de deelnemers aan en zegt; “Kijk jongens, soms heb je geen tijd om te slachten, alleen door overtuiging haal je deze opdracht”. Terwijl hij zonder een zweetdruppel door blijft graven, wend hij zijn blik richting het rund dat naast hem staat. Ray laat het rund los en houdt zijn hand gevuld met wat zout en peper voor de snuit van het dier. Rustig en beheerst likt het rund dankbaar aan de hand van Ray. Als de hand bijna is leeg gelikt, kijkt hij het rund emotieloos aan en fronst met één wenkbrauw. De ogen van het dier worden groter en zijn mond gaat open. Op dat moment gaat het vliegensvlug, Ray steekt zijn hand in de mond van het dier tot aan zijn elleboog en vist er een biefstuk uit van ruim 1000 gram. Ray kijkt het rund aan en zegt; “Dank je wel, ga weg en kweek een nieuwe”. Vervolgens richt hij zich tot de kandidaten; “Kijk dames en heren, als je maar wil, 1 kilo voorgekruide biefstuk”.

Het gat in de grond is inmiddels ook gereed voor gebruik, Ray kijkt naar Dai. “Hebben we brandstof?”. Dai knikt en loopt nonchalant naar de dichtstbijzijnde eik. Hij bekijkt de boom van kruin tot stronk en fluistert, “ga liggen”. De boom wiebelt, hij wankelt en valt ter aarde. Dai pakt zijn leatherman multi tool en binnen 5 minuten staat er 1 kuub aan stookhout gereed voor gebruik.

Ray knikt naar Dai en wend zich wederom tot de groep kandidaten. “Sommige dingen kun je willen maar gaan niet gebeuren” terwijl hij een aansteker uit zijn zak haalt. “We moeten wel reëel blijven”.

X Rick