Lief Dagboek,
Gisteren was het moederdag. Zoals gewoonlijk doen wij hier helemaal niks mee. Niet tot veel verdriet van mijn moeder, zij vond het vooral vroeger leuk toen we als kleine jongens thuis kwamen met zelfgemaakte prularia op school. De goede ouwe tijd, toen het nog normaal was dat je een asbak voor je moeder ging kleien ter ere van de gelegenheid. Als je dat vandaag de dag nog organiseert als leraar, sta je de eerst volgende werkdag met een schoffel in je hand bij de plantsoendienst.
Niet meer van deze tijd
Laten we eerlijk zijn, Moederdag is niet meer van deze tijd. Het is niet inclusief genoeg. Ik ben geen moeder en ik kan dat ook nooit worden gezien ik een kerel ben. Ik ervaar deze dag dan ook als zeer zwaar voor mijn gemoedsrust. De laatste jaren lig ik iedere 2e zondag in mei als een opgekruld balletje in mijn bed te huilen en ijs te eten. Te mijmeren hoe leuk ik het zou vinden om ook moeder te zijn. Nee gezien de huidige tijd gaan we straks naar 1 dag. Vaderdag en Moederdag wordt “Ouderdag”. Allesomvattend en geslacht inclusief, of wacht even.
Mensdag
Ouderdag zal ook niet iedereen inclusief maken omdat niet iedereen nog ouders heeft. Dan gaan we maar over op “Mensdag”. De dag dat de één eerder uit bed gaat dan de ander om vervolgens een ontbijt op bed neer te zetten. Vervolgens gaat dan de ander weer een ontbijt maken terwijl de één in het verkruimelde bed gaat liggen en vol nieuwsgierige verwachting wacht op zijn of haar ontbijt. Dan zijn we er, “Mensdag”, het nieuwe normaal. Ow wacht even, er zijn ook mensen die zichzelf niet eens als mens identificeren…
Weet je, voortaan noemen we het gewoon zondag en kijkt iedereen maar wat ie doet met je kutonbijt en kruimels in je nest.
X Rick
