Lief Dagboek,
Het kan niemand zijn ontgaan dat we in Nederland een klein probleem hebben omtrent vluchtelingen opvang. Dit is natuurlijk niet zo raar omdat het huidige kabinet de mensen nog net niet ophaalt uit het land van herkomst en ook niet van plan is om überhaupt iemand een strobreed in de weg te leggen om zich in het “super gave Nederland” aan te melden als kansparel. Ik heb soms het idee dat Rutte zelf bij Gibraltar vooral jonge mannen staat op te wachten en landkaarten staat uit te delen die de route wijzen richting Ter Apel. Dit idee is niet geheel ondenkbaar want in alle andere crisissen waar het kabinet ons instort is hij ook nergens te bekennen, dus hij moet wel ergens rondhangen, onze fietsende baklap.
Schijten
Aan de andere kant, je zal het maar zijn. De echte oorlogsvluchteling die na een bijzonder lange reis terecht komt op een grasveldje in Ter Apel. Op enig moment zul je toch je behoefte moeten doen en gelukkig staan er aldaar de befaamde Dixies. Je trekt de deur open en trekt direct de conclusie dat je mede grasveld bewoners letterlijk nog te achterlijk zijn om te poepen want in iedere Dixie zit de stront tot aan het plafond maar niet in het gat die ervoor gemaakt is. Als je je dan omdraait en een stuk of 100 kerels ziet, variërend van leeftijd tussen de 18 en de 60 , die de hele dag liggen te hangen naast het aanmeld centrum maar geen poot uitsteken om A) normaal te gaan zitten schijten of B) de Dixie af en toe schoon te maken, dan valt het kwartje ineens. Dit is gewoon kut.
Opnieuw leren schijten
Gezien het COA zelf geen kloot schijnt te kunnen regelen behalve lui wc hokjes te laten onderschijten tot ze sterven aan de cholera, kan hier natuurlijk maatwerk geboden worden. Zeker nu ook de militaire kazerne in Zoutkamp wederom ingezet gaat worden als tijdelijke opvang locatie. Ik kan mezelf zo voorstellen dat we de vermoeide mensen van het grasveld in Ter Apel, die inmiddels gebukt gaan onder doorligplekken, wel het een en ander kunnen bijbrengen op het gebied van hygiëne. Denk hierbij aan een eendaagse cursus “Dixie gebruik”en onderhoud van het heilige blauwe huisje. Of voor de echt minder geschoolde schedels, een power point presentatie waarbij met plaatjes wordt uitgelegd hoe de Dixie werkt vanaf het moment van instappen tot aan het verplichte vegen met papier en niet met de linkerhand.
Sociaal gezien kan er ook nog het één en ander beter, bijvoorbeeld de les “Steek elkaar niet overhoop bij ieder akkefietje” of “Hoe ga ik met vrouwen om die hier wel los mogen lopen”.
Mocht men dan na het volgen van de cursussen toch moeten worden geretourneerd naar het eigen land, dan is dat wel met schone en blinkende anus en zonder poepnagels.
Win win
X Rick
