Lief Dagboek,
Fris en fruitig wakker worden en gelijk weggezet worden als moordenaar. Jawel het gebeurde vanochtend tijdens het schijten terwijl ik een bericht van de krant “Trouw” kreeg doorgestuurd. Natuurlijk heb ik het bericht gebruikt om mijn reet mee af te vegen, iets waar ik later spijt van had omdat ik de digitale variant van het bericht aan het lezen was maar dat terzijde.
Zoektocht van onze dappere strijders van de media
In navolging van Australië, vond Trouw het hoog tijd om ook misstanden van Nederlanders in Uruzgan aan de kaak te stellen. Want als vooraanstaand kwaliteitskrant ga je natuurlijk op zoek naar misstanden om militairen in eigen land aan de schandpaal te nagelen. Zoveel en zo pervers mogelijk is hierbij het credo. Helaas zijn er collega’s die graag hun verhaal uit de doeken doen aan journalisten, mwah journalisten, aasgieren. Natuurlijk is men vriendelijk tegen je, zolang je maar blijft vertellen. Ik ken de betrokkene niet die vanochtend zijn relaas teruglas in de krant, ik vraag me wel af of het niet beter was geweest als hij naar de Marechaussee was gegaan met dit verhaal.
Uruzgan
Om even in grote lijnen bij het verhaal te blijven. Uruzgan is ongrijpbaar. Voor mensen die er niet zijn geweest is het niet voor te stellen wat voor een wespennest het was. Een gebied vol tegenstrijdigheden waar de mensen waren zoals het landschap, prachtig en soms verraderlijk lelijk. Het is moeilijk voor te stellen of uit te leggen dat het werk aldaar behoorlijk lastig is gebleken. Zijn er fouten gemaakt? Vast wel, ongetwijfeld maar dat geldt ook voor bijvoorbeeld mijn blogs, als je lang genoeg zoekt dan vindt je genoeg spelfouten. Dat neemt niet weg dat daar de kern van het hele verhaal niet zit.
Uruzgan was voor veel militairen een heftig uitzendgebied, waar er genoeg gewonden en doden te betreuren waren. Ik voel mee met iedere dode die er is gevallen , terecht en onterecht. Ik voel iets minder mee met de journalistieke kunde van kranten als de Trouw. Waar haal je het gore lef vandaan om nu wel lekker veilig aan te schuiven aan de koffietafel bij een veteraan en onze jongens nog maar weer eens door de stront proberen te trekken? Ik heb jullie letterlijk en figuurlijk gemist tijdens mijn tijd in Uruzgan, of was het daar te spannend om er toen naartoe te komen?
X Rick
In 2006 is Trouw een aantal keren bij mij in Deh Rawod geweest. De journalist, George Marlet, heb ik als een integer man leren kennen en zeker niet als sensatiezoeker of om de NLDse militair of de missie in een kwaad daglicht te stellen. Laat hem dan een positieve uitzondering zijn geweest. Daarnaast zijn meerdere journalisten in 2006 in DR geweest oa wijlen Conny Mus en Bart Nijpels.
Ron, helemaal met je eens! Peter ter Velde was bij ons aanwezig op TK en ging ook “gewoon” mee naar buiten. Ik wil ook absoluut niet de gehele beroepsgroep over één kam scheren, echter krantenkoppen zoals “Nederlandse militairen doodden burgers in Uruzgan”, zetten veteranen ook niet bepaald in een lekker daglicht. Journalisten mogen elkaar ook weleens aankijken op de kwaliteit van artikelen en de verantwoordelijkheid die zij hebben tegenover de maatschappij.
Nou nou, zo kan ie wel weer. Trouw is diverse malen in Uruzgan geweest (in de persoon van wijlen verlsaggever George Marlet). Zelf 4 x in Afghanistan geweest waarvan 3 x in Uruzgan. Op meer plekken geweest dan de doorsnee militair van de TFU: Chora, Firebase Cobra (district Charchino), Deh Rawod en omgeving (2x), Derafshan, de Mirabad-vallei etc.. Nooit klachten gehad over de verslaggeving (voor de Wereldomroep, die trouwens ook de zender Uruzgan.FM verzorgde). Om vanwege één artikel een hele beroepsgroep te hekelen gaat veel en veel te ver.
Nou Hans, niet met 2 maten meten, ik kan het ook omdraaien. Krantenkoppen als zijnde “Nederlandse militairen doodden burgers in Uruzgan” aan de hand van het verhaal van 1 veteraan gaat dus niet te ver in jouw ogen?
Bravo! Want zo is het!
Helemaal mee eens RicK!
Nou Hans, hoe voelt dat nou om als hele beroepsgroep gehekeld te worden? Dat gevoel wat jij nou hebt x tig dat is het gevoel wat “Trouw” menig Uruzgan veteraan bezorgd zo vlak voor kerst
Beste Hans, ook ik ben in Chora, Deh Rawod, FOB Anaconda (Kaz Uruzgan), Awi etc geweest. Zelf nare ervaring met dhr. Kartstens gehad. De KRO was met een serie in TK en wilde de eerste NLD zwaargewonde opnemen op beeld in de role 2. Geen fijne ervaringen maar ik ben blij voor je dat jouw ervaringen beter waren maar helaas niet voor ons allemaal. Daarbij wat nu door Trouw is geschreven en op één Vandaag is geweest is sensatie en voldoet zeker niet aan zorgvuldigheid.
Ik denk niet dat journalisten een beroepsgroep ‘door de stront trekken’ als ze hun artikel baseren op de uitspraken van een veteraan en tevens nergens zelf de conclusie trekken dat de aangekaarte gruwelijkheden zich hebben voltooid. Daarnaast heeft Defensie – geheel volgens de goede zeden en journalistieke traditie om ook het verantwoordelijk orgaan een stem te geven – commentaar kunnen leveren op de uitspraken van de veteraan. Gelukkig is Defensie, in tegenstelling tot de auteur dit blog, wel in staat om op een volwassen manier te reageren op deze ernstige aantijgingen en dat zal uiteindelijk lonen.
Ok eens, de volwassenheid in mijn blogs is met enige regelmaat ver te zoeken, dit geldt eveneens voor sommige mensen die menen te moeten reageren onder een door mij geschreven blog. Je hoeft mij echt niet te overtuigen wat de intenties zijn van bepaalde journalisten in het kliekje van bepaalde kringen, het moedwillig karaktermoord plegen op Uruzgan veteranen met ieder verhaaltje onder iedere steen die ze kunnen vinden.
Op basis van 1 militair die ook nog eens ptss heeft zn groot artikel schrijven, dan zie ik die beste man als een jager. Natuurlijk zijn er fouten gemaakt, maar we moeten alles wel zien dat het afspeelt in een oorlogsgebied,, met vuur om je oren, met beslissingen die gemaakt moeten worden in een fractie. Ik heb van mijn commandant zeer duidelijke instructies gehad, alles was duidelijk. Je loopt daar in 1800, culturen zijn niet te vergelijken. Zo ook de omgang met mensen, jongens, gevangenen..maar daarvoor zaten wij er niet..wij zaten daar om de taliban het gebied uit te jagen en de mensen een vredig bestaan te geben..niet om.de nederlandse normen en waarden in te brengen. Wees trots op.de jonge militairen die destijds hun nek uitstaken om daar een betere wereld te brengen, en jaag ze niet op als nong wild om een sensatie verhaal te brengen.
Dat is dus precies wat ik bedoel Luca. Echter zijn er mensen die er een verdien model in zien om dit soort missies bewust in diskrediet te brengen.
In 2006/2007 (TFU 1 en 2) mogen dienen met fijne collega’s die altijd integer hebben opgetreden.
Heb gisteren in één vandaag de reportage gezien en dat de vertrouwenspersoon van de melder kan bepalen als niet psycholoog dat de melder van het voorval geen PTSS heeft maar gewetensbezwaren. Erg treurig dat behoefte aan aandacht op deze manier in de media wordt gebracht zonder dat er sprake is van goed journalistiek werk en de naam van zoveel goede collega’s kort voor kerst te grabbel is gegooid. Waar zijn andere bronnen die het verhaal willen bevestigen en zijn wij nu al zover dat er op basis van een persoon conclusies worden getrokken? Er hebben zoveel collega’s gediend in Afghanistan en zou dit zo zijn voorgevallen had dit niet 13 jaar na dato pas boven water gekomen. Wil daarbij direct ook duidelijk maken dat er door dit artikel pelotonscommandanten en groepscommandanten tegen de ROE’s zouden hebben geacteerd en alles onder de pet hebben moeten houden bij terugkeer op Kamp Holland en alle jaren daarna. Ik dacht dat deze complottheorieën alleen in de VS voorkomen. Ik wens mijn collega veteranen een fijne kerst en een hartelijke veteranengroet.