Lief Dagboek,
Terwijl de oorlog in Oekraïne voortduurt, nemen ook de sancties vanuit Nederland op de vijand toe. De sancties die bedoelt zijn om de tegenstander te verzwakken. De tegenstander in dit geval betreft niet de Russen maar vooral ons, de burger. Je kunt stellen dat het pakket met verlammende maatregelen uitstekend werkt. Nooit eerder heb ik in zo’n korte tijd, zo’n financiële moordaanslag gezien op ons maand budget. Een pluim voor dit kabinet dat pas net is aangetreden. Waar het vorige kabinet er slechts in slaagde om een paar duizend mensen te ruineren met de beruchte toeslag affaire, speelt de huidige bezetting van de Tweede Kamer het klaar om binnen enkele maanden iedereen financieel de afgrond in te duwen.
Koopkracht
Smalend lees ik vanochtend dat onze koopkracht een kleine 3% achteruit gaat dit jaar. Met een verdriedubbeling van alle energiekosten vraag ik mij af welk genie dit uitrekent. Volgens mij is men een nulletje vergeten, in ons geval is het namelijk eerder 30%.
Tanken, doodzonde
Wij, de burger, merken het al bij het wakker worden. De douche moet aan, maar je wilt het eigenlijk niet doen omwille van de gasrekening. Zachtjes draai je de warme kraan open en je hoort de ooit zo bejubelde Cv-ketel op gang komen. Het zoemende geluid verwarmt de leidingen en je voelt het op je huid. Of zijn het toch de tranen die over je wangen lopen die je huid verwarmen? Wie zal het zeggen, het enige wat niet meer warm wordt van warm water is je bankrekening.
En godverhoede het dat je vandaag langs het tankstation moet, dat wordt dubbel feest!
Ik merk het zelf ook bij de pomp, het is een soort masochistisch ritueel geworden. Terwijl ik de brandstof kraan in de hand neem en de vulmond in de tank plaats, voel ik enige weerstand uit mijn ziel. Ik moet mezelf dwingen om de knijp beweging met mijn hand te maken waardoor de diesel begint te stromen. Ik knijp wel, ik hoor de pomp maar stiekem wil ik bij iedere liter stoppen met deze krankzinnige uitgave. Het lijkt eeuwen te duren. De liter teller op de pomp verspringt heel langzaam, daar heeft de teller die de eurotjes telt duidelijk minder last van helaas.
Stilletjes hopend dat de tank al bijna vol zit, kijk ik om mij heen. Ik zie een man schreeuwend als een klein kind zijn auto aftanken. Even denk ik nog; “Gast verman jezelf”.
Ik kom snel terug op deze gedachte bij het zien van de brandstof keuze van betrokkene; V-Power.
X Rick
