Lief Dagboek,
Al sinds maart hunker ik naar het schudden van handen. Van het achterlijke elleboogje tot het geven van de Hitler groet, ik ben het wel een beetje zat. Hoewel die laatste echt niet gepast is maar tijdens corona wel bijzonder virusvrij is, raad ik het anderen niet aan om over te gaan tot dit soort fysieke bewegingen in het openbaar.
Handen schudden
Ik mis het. Het is een vorm van beleefdheid, nu zijn we allemaal vervallen tot een half knikje of nog erger het tikken met de voeten naar elkaar om vervolgens een beetje schaapachtig te lachen. Ik mis de stevige handdruk van kerels en de zachte maar ferme handdruk van dames. Al een half jaar heb ik pijn aan mijn dikke nek van het knikken naar iedereen. In het openbaar voel ik me net zo’n poppetje die je meer dan eens op de hoedenplank ziet van mening auto, waarbij het hoofd maar blijft schudden.
En toen was hij daar
De hoeder van het handen schudden verbod, onze Ferd. Tierend ging hij de zomer door; “Handen schudden is asociaal, denk aan de ouderen!” Ferd is dusdanig intimiderend dat ik tijdens het plassen mezelf ook al geen hand durfde te geven. Mijn toilet is nog nooit zo ranzig geweest, maar Ferd had zijn doel bereikt. Ik was bang voor het schudden van handen.
Helaas zoals altijd, is het onze Ferd ook teveel geworden. Om in zijn eigen woorden te blijven, ging hij asociaal de fout in. Handen schudden, innig omhelzen met schoonmoeders, Ferd ging los als een seksverslaafde in een gratis bordeel.
Ik ben natuurlijk niet boos, ik snap het wel maar Ferd is nu natuurlijk niet heel erg geloofwaardig meer. Sterker nog ik snak zo naar het handen schudden dat ik nu weet dat er tenminste 1 iemand in deze maatschappij is die daar zeker voor open staat. Vanmiddag reis ik af naar Den Haag om Ferd eens even stevig de hand te schudden!
X Rick
