Lief Dagboek,
Terwijl 7 oktober alweer ongeveer 15000 doden geleden is, woekert de strijd door in de pittoreske en altijd gezellige Gaza strook. Het leek mij al een nachtmerrie om daar te wonen, nu kan men er niet eens meer wonen.
Uiteraard blijft dit een lastig conflict wat al bijna 70 jaar een brok ellende is. En wat bij iedere strijd altijd weer een gemene deler is, de gewone burger is de Sjaak.
Het gezicht van het kwaad
Er wordt weer dagelijks wordt gedemonstreerd en daarbij komt steevast de Palestijnse vlag weer door de Nederlandse straten. En ja, de burgers aldaar zijn ook het slachtoffer. Echter als mensen proberen de gruweldaden van 7 oktober te gedenken of bij stil te staan met een Israëlische vlag, nou dan kun je beter snel lopen want voor je het weet heb je een kwaaie menigte in je nek. En zo kan het dat een conflict, op een ander continent hier de gemoederen flink bezig houden.
Wat opvalt is dat eigenlijk niemand het echte monster benoemd in het betoog. De club die op 7 oktober vermoordend en verkrachtend even bij de buren gingen kijken om zich vervolgens terug te trekken achter een muur van onschuldigen en sindsdien lopen te janken om een staakt het vuren want de buren reageerden hier toch wel wat fel op. Ik heb het dan natuurlijk over Hamas. Je kunt als buitenstaander vinden wat je wil alleen het is Hamas en alleen Hamas die de burgers van de Gaza strook hebben meegetrokken in deze beerput.
Mijns inziens rest hen dan ook maar 1 keuze, overgeven of de dood. Hoe eerder dit is geregeld, hoe sneller de Palestijnen het leven weer enigszins kunnen oppakken.
X Rick
