Het afvalkartel

Lief Dagboek,

Het is bijna zover. De afgelopen week heeft het fascistische afvalkartel, beter bekend als samenwerkingsverband de AVRI, de volgende stap gezet in hun levenswerk. De afvalverzamelbakken waar wij als AVRI onderdanen ons rest afval in moeten deponeren, zijn geplaatst. Vanaf 1 juli zullen wij dan ook onze grijze kliko moeten inleveren en zijn veroordeeld tot het wegbrengen van ons afval naar een centraal inzamelpunt. Met het gebruik van een door AVRI verstrekte pas die geregistreerd staat per gebruiker, kunnen wij als afvalslaven toegang krijgen tot het moderne afvalapparaat die sinds deze week ons landschap ontsiert. En geloof mij, Passewaay had al geen uitzicht om trots op te zijn.

Privacy?

Naast dat het gebruik van zo’n pasje gewoon zwaar irritant is. Weet de AVRI nu dus ook precies wanneer, hoe laat en waar ik mijn afval zakje kom brengen bij een van hun Gestapocontainers. Privacy, heeft dit louche regime namelijk ook een broertje dood aan. ALLES voor het milieu is het groene credo van dit ‘samenwerkingsverband’. Ik vraag mezelf dan ook af of ze ook een audio functie gaan inbouwen in de Gestapocontainers.

Het ‘nieuwe’ afval inzamelen

Woonachtig diep in het territorium van het AVRI regime, zie ik mezelf al lopen deze zomer. Terwijl ik constateer dat mijn keuken vuilnisbak vol is, moet ik eerst even slikken. Kut, denk ik, ik moet mij weer gaan melden bij dat nazi apparaat op de hoek. Zuchtend haal ik het zakje uit de vuilnisbak en loop naar buiten met mijn AVRI pasje. Nog voor ik de Gestapocontainer kan zien hoor ik hem al roepen. “Ah Herr Scholman, was hast du heute für mich?!” Zwijgend schuifel ik dichterbij tot ik voor het container apparaat sta. Aarzelend met mijn pasje in de hand. De Gestapocontainer neemt die aarzeling weg en schreeuwt in mijn gezicht “Deine papiere du schweinhund!” Vlug hou ik het pasje voor het daarvoor bestemde vlak en ik krijg toegang tot de schuifklep om mijn afval weg te gooien. Na het weer sluiten van de klep, wil ik aanstalten maken om weg te lopen. Het Gestapo apparaat roept snel voor ik weg kan lopen ” Ah ah Herr Scholman, Vergisst du nicht etwas?” Verslagen klap ik mijn hakken tegen elkaar, strek mijn rechterarm richting de hemel en roep tegen de Gestapocontainer “Heil AVRI”. Tevreden hoor ik dat moffen containertje zeggen: “Gut gut, Sie können weiter gehen!”

Ik zal er maar aan moeten wennen denk ik. Tegenwoordig zit de AVRI sowieso al dusdanig diep geworteld in deze omgeving dat het mij niet zou verbazen als het rivierengebied over een paar jaar een eigen provincie zal vormen genaamd: ‘Das Reich Der AVRI’.

X Rick